4 yaşında bir kızın, ablasının öğretmenine kurduğu cümle. Olay şu şekilde:
-Sana dondurma almamı ister misin?
+İstemem.
– Aaa yemek de yemek istemiyorsun! Hasta mı oldun sen bir tanem?
+Yemek yemek istiyorum. Dondurma istemiyorum. Onun içinde süt var. Süt istemiyorum.
– Hay Allah! Çok severdin sen dondurmayı? Hmm çilekli süt alalım o zaman?
+Ben çilekli süt istiyorum. İneğin sütünü istiyorum… Pipi sütü istemiyorum!
Evet, yanlış tahmin etmediniz. Çocuk dedesi tarafından tecavüze uğruyor.
Ve daha öylesine ifadeler var ki bu kitapta uykularımı kaçıran, etkisinden kolay kolay kurtulamadığım ve kelimelerin anlamlarını yitirdiği… Maalesef hepsi gerçek, hepsi!
Büşra Sanay’ın bu kitabı insanların görmek istemediği, kulak tıkadığı ve dünyanın her yerinde çok fazla yaşanan ensesti tüm gerçekleri ve tüm çıplaklığı ile ele almış; bizi kanayan yaramızla yüzleştirmiştir. Kitapta birçok mağdurla veya mağdurların avukatları ile görüşmeler yapılmış ve olaylar bütün çıplaklığıyla anlatılmış. Okurken kanım dondu, gözlerim yaşardı ve yeri geldi yutkunamadığım yerler oldu. Bu kadar mı iğrenç bir toplum olduk biz, ya da hep mi böyleydik de kimse sesini çıkaramadı. İçindeki yaşantılar kitabın adı kadar ağır aslında satırları okudukça ezildim gerçekler altında. Benim okumaktan korktuğum olayları küçücük bedenler yaşamış. Ve genç yaşta büyümeye, bu zorlukla yaşamaya mecbur bırakılmış. Kitapta ensestin her kesimden insanda, her kesimden bölgede olabileceğini açıkça görüyoruz. Dışarıdan bakıldığında ne kadar normal, elit, orta halli olarak gördüğümüz ailelerin kapalı kapılar arkasında ne yaşadığını bilemiyoruz, işte bunlar buz dağının görünmez yüzü. Ayrıca kitapta anlatılan bir diğer rahatsız edici durum ise mağdurların anneleri sırf ekonomik sebeplerden ötürü bu durumlara ses çıkarmıyor, yaşanılan her şeye üç maymun edasında yaklaşıyor (sırf rezil olmamak için, aç kalacağını düşündüğü için yani “ben” merkezli olduğu için) bu akıl alır gibi değil ve bunun adı kötülük. Bununla birlikte eşleri kendilerini değil de çocuğu seçtiği için kendi çocuklarına düşman olan ” kocamı baştan çıkardın” sözleriyle zaten yıkılmış masum bir çocuğun dünyasını daha da alt üst eden sözde anne (!) profilleri de mevcut. Bu insanlar aciz, ezik ve gerçekten kötü insanlar. Maalesef ki bunların hepsi gerçek ve ben kaldıramıyorum bu gerçekleri.
Kitaptaki bir diğer tespit ise bu istismarcıların çoğunun geçmişinde cinsel istismar yaşamış veya ensest mağduru kişiler olmasıdır. Hâlbuki bunun kötü bir şey olduğunu biliyorsun, sen o acıyı çekmişsin neden bir başkasının da dünyasını karartıyorsun ki hangi hakla, hangi kanunda yazıyor bu. Bence bu olayları yaşayan bireyler bu olayları gün yüzüne çıkarıp tedavi görmeleri gerekiyor. Çünkü bir zaman sonra mağdur “suçlu” haline gelebiliyor.
Kitap sonrasında çevreme, dışarıdaki insanlara bakış açım o kadar çok değişti ki her zaman kafamda “acaba bu da mı?” soruları gezer oldu. O kadar korkuyorum ki ileride bir çocuğa sahip olduğumda onu koruyamazsam, onun sessiz çığlıklarını duyamazsam diye. Aslında anlatacak çok şey var lakin ne ben anlatabilirim ne de bu dünya bunu anlayabilir. Son olarak da anne- babalar, abi- ablalar çocuklarımıza onların izni olmadan bedenlerine dokunulmayacağını, kendilerini güvensiz hissettirecek durumda çığlık atamalarını, çocuklara hayır demeyi, çocuklara cinsel eğitim verip, özel bölgeleri öğretilmeliyiz, cinsellik konusu açıldığında çocuklarımızı ayıplayıp susturulmamalıyız.
Gamze KESKİN
